ΤΟ ΜΕΛΙ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ είναι το πρώτο μου βιβλίο, γράφτηκε –σχεδόν- σε κατάσταση ύπνωσης. Μια μέρα κάθισα μπροστά στον υπολογιστή, χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς θέμα και άρχισα να γράφω. Η συγγραφή κράτησε εννιά μήνες, υπό αυτήν την έννοια είναι μια εγκυμοσύνη, έτσι, θέλω να λέω ότι το βιβλίο αυτό είναι το τρίτο μου παιδί. Φυσικά, αφού το ολοκλήρωσα σε πρωτόλειο επίπεδο, το δούλεψα πάλι, το πρόσεξα, το ξετίναξα θα έλεγα –το βιβλίο είναι μιας συγκεκριμένης εποχής, φρόντισα πάρα πολύ το λεξιλόγιο, τα αντικείμενα, τα ήθη, τα ακούσματα, όλο το περιβάλλον γενικά, να είναι όλα συνεπή με το χρονικό πλαίσιο που το τοποθέτησα.
Θέλω να τονίσω ότι όλη αυτή η διαδικασία, από το πρώτο στάδιο του γραψίματος μέχρι και τις τελικές διορθώσεις υπήρξε τόσο απολαυστική για μένα, πέρασα τόσο καλά, διασκέδασα και έκλαψα τόσο πολύ, που από τότε μου’μεινε το κουσούρι, συνεχίζω να γράφω και ήδη ολοκλήρωσα τη συγγραφή του τρίτου μου βιβλίου.
ΤΟ ΜΕΛΙ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ είναι ένα βιβλίο που μιλάει για μια οικογένεια, που θα μπορούσε να είναι η οικογένεια του καθένα από μας.
Αναφέρεται σε μια χρονική περίοδο, την περίοδο της χούντας, εποχή που οι περισσότεροι από μας την έχουμε ζήσει και έχουμε αναμνήσεις, τότε που κάποιοι κατάπιαν τη γλώσσα τους και άλλαξαν το τροπάριο και κάποιοι άλλοι -λίγοι αλλά εξαιρετικοί- μπορεί να υπέμειναν και να κατάπιαν πολλά, όχι όμως τη γλώσσα τους. Συνέχισαν να μιλάνε και να ελπίζουν.
Και αναφέρεται σε μια άποψη ζωής που είμαι βέβαιη ότι θα την αναγνωρίσετε αμέσως όταν το διαβάσετε, μια άποψη που λίγο-πολύ μας έχει επηρεάσει, γιατί μας καταπίεσε και μας ερέθισε από τότε που ήμασταν μικροί.
Το βιβλίο αυτό μιλάει για την αντίληψη του να προσπαθούμε να είμαστε αρεστοί στους άλλους και ας μην είμαστε αρεστοί στον εαυτό μας.
Μια άποψη που εγώ προσωπικά, προκειμένου να την πετάξω από πάνω μου, έπρεπε να μεγαλώσω, να αποκτήσω εμπειρίες, να δω και να παρατηρήσω γύρω μου και μέσα μου, να διαβάσω και να αναλύσω τις ζωές των ανθρώπων του περιβάλλοντός μου, κοντινού αλλά και πιο μακρινού και τελικά να την ξορκίσω, γράφοντας ένα βιβλίο. Αυτό το βιβλίο.
Την ιστορία την αφηγείται ένα κοριτσάκι, η μικρή Δήμητρα που αρνείται να δεχτεί την κατάσταση μέσα στην οικογένεια έτσι όπως διαμορφώνεται –αποκλειστικά- από αυτούς που έχουν την εξουσία. Δηλαδή, στη συγκεκριμένη περίπτωση, από τους μεγάλους.
Η μικρούλα μου Δήμητρα αρχίζει να καταστρώνει, σε συνεργασία με τον δίδυμο αδελφό της, ένα σχέδιο για να παραμείνει ανύπαντρη στην πράξη, ελεύθερη στην ουσία- η αγαπημένη θεία τους, η Τετερία, που είναι το χαϊδευτικό του Ελευθερία. Και βάζοντας σε εφαρμογή το σχέδιό της η μικρή, κατορθώνει να οδηγήσει τα γεγονότα έτσι όπως αυτή θέλει, με μοναδική πυξίδα για τη διαδρομή, την ΑΓΑΠΗ.
ΤΟ ΜΕΛΙ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ διαβάζεται με δυο τρόπους.
Ο ένας τρόπος είναι η εξιστόρηση μιας ενδιαφέρουσας ιστορίας, μιας ιστορίας καθημερινής και απλής, μιας ιστορίας γεμάτης συναισθήματα, που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα όταν αρχίζουν οι ανατροπές. Ανατροπές που φέρνει η ζωή, ο έρωτας, ο θάνατος και τα διάφορα περιστατικά που στολίζουν ή ξεγυμνώνουν τις μέρες που περνούν.
Όλα αυτά όμως είναι δοσμένα κάτω από το πρίσμα των παιδικών αναμνήσεων. Που αυτόματα γίνονται ιδιαίτερα συναισθηματικά, αφού ότι ζήσαμε ΤΟΤΕ, στα παιδικά μας χρόνια, μας φαινόταν –και ήταν- συνταρακτικό.
Σ’ένα δεύτερο επίπεδο όμως ΤΟ ΜΕΛΙ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ είναι ένα βιβλίο ενάντια στην εξουσία των δυνατών και μια αναζήτηση στην αρχέγονη πηγή της ευτυχίας, της ελευθερίας, της απόφασης να είσαι ο εαυτός σου.
- Η άρνηση του παιδιού να φάει, είναι η άρνηση να καταπιεί αμάσητο ότι του σερβίρουν οι άλλοι,
- Το κρυφτούλι που παίζει και η παρακολούθηση που κάνει για να μάθει όλα τα «απαγορευμένα», είναι η προσομοίωση με τον τρόπο ζωής που μας επιβάλλει να μη φανερώνουμε τα πραγματικά μας αισθήματα, αλλά να κρυβόμαστε πίσω από συμβατικές καταστάσεις και, τελικά, να κρυφοκοιτάμε τη ζωή, αντί να τη ρουφάμε διψασμένα,
- Η απόφαση της Δημητρούλας, της μικρής πρωταγωνίστριας να οδηγήσει τα πράγματα προς τ’εκεί που θέλει, εκεί που την κατευθύνει το ένστικτό της και η άδολη αγάπη που έχει για την υπέροχη θεία της, την Ελευθερία, είναι η μικρή επανάσταση του καθένα για ν’αποκαλυφθεί η αλήθεια και να λάμψει η δικαιοσύνη. Σε απλά και μικρά πράγματα, σε μικρές και καθημερινές μάχες. Εκεί είναι ο ηρωισμός, εκεί που κανείς δε σου δίνει παράσημο, ούτε σύνταξη εθνικής, κοινωνικής ή προσωπικής αντίστασης...
Γενικά, θα έλεγα ότι ΤΟ ΜΕΛΙ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ είναι ένα βιβλίο που μιλάει για τη δύναμη και την ικανότητα της αγάπης ν’αλλάξει τα πάντα, ν’αλλάξει τον κόσμο και να γίνουμε όλοι καλύτεροι.
Και είναι αφιερωμένο στο κρυμμένο κοριτσάκι ή αγοράκι των παιδικών μας χρόνων, τότε που όλα ήταν απλά και ξεκάθαρα, τότε που μπορούσαμε να πούμε τα πράγματα με το πραγματικό τους όνομα και δε φοβόμασταν ότι αυτό θα δημιουργούσε άσχημες εντυπώσεις, θα είχε συνέπειες, θα άλλαζε τις «ευαίσθητες ισορροπίες».
Τότε που πιστεύαμε, όπως και η μικρούλα μου Δήμητρα, ότι αυτός ο κόσμος μπορεί ν’αλλάξει, αρκεί να το θέλουμε εμείς.
.jpg)
