.jpg)
Το Μέλι το Θαλασσινό
Το Πάσχα του χίλια εννιακόσια κάτι, κάπου στην επαρχία της βόρειας Ελλάδας, ένα δεκάχρονο κοριτσάκι περνάει τις διακοπές, μαζί με τον δίδυμο αδελφό του και τους γονείς τους, όπως πάντα, στο πατρικό χωριό.
Αυτό το Πάσχα θα είναι διαφορετικό.
Παλιά γεγονότα,θα έρθουν στο φως και θα ταράξουν τη φαινομενική γαλήνη της οικογένειας.
Νέες καταστάσεις θα προσγειώσουν ανώμαλα τους μεγάλους και θα απογειώσουν, επίσης ανώμαλα, τους μικρούς και όσους νιώθουν μικροί.
Ένας ανεπιθύμητος γάμος θα αναβληθεί, εξ αιτίας ενός τραγικού θανάτου.
Ένα καινούργιο μέλος της οικογένειας θα εμφανιστεί, αναστατώνοντας τους υπόλοιπους.
Μια «αμαρτωλή» ιστορία θα ξεσκεπαστεί, για να γίνει αφετηρία αλλαγών.
Και ένας έρωτας θα αλλάξει για πάντα τη δομή αυτής της τυπικά «καθώς πρέπει» ελληνικής οικογένειας, της οικογένειάς της.
Η Δήμητρα, η μικρή αφηγήτρια, ζωηρή, ατίθαση, αισιόδοξη, πεισματάρα, επίσης «έξυπνη και αδύνατη», όπως λέει και ο μπαμπάς της, κατά τη διάρκεια αυτών των διακοπών, θα βιώσει τις πρωτόγνωρες καταστάσεις, θα επιδιώξει να μάθει τα πάντα πριν από τους μεγάλους, θα επέμβει στα γεγονότα και θα εμπνευσθεί από την Ελευθερία, συμπρωταγωνίστρια σαν φυσικό άτομο αλλά και σαν ιδέα, που θα γίνει σημαία και σκοπός της.
Και οι μεγάλοι, ο ένας μετά τον άλλον, θα αναγκαστούν να παραδεχτούν ότι η σπουδαιότερη γνώση είναι η συνειδητοποίηση της αδυναμίας μας και ότι η ισχυρότερη δύναμη είναι η αγάπη.
Η αγάπη που είναι κυρίαρχο στοιχείο της ιστορίας και που θα αποδειχτεί ο καταλύτης.
Το παιδί θα αγωνιστεί με νύχια και με δόντια και θα προσπαθήσει να δώσει το τέλος που θέλει αυτό, σε συνειδητό και σε ασυνείδητο επίπεδο.
Ένα τέλος που υπαγορεύεται από την αισιόδοξη παιδική ψυχή και την άδολη αγάπη.
Μαιρουλίτα μου με γεια το Blog!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέτυχες βέβαια μια στιγμή στον blogκοσμο που έγιναν κοσμογονικές αλλαγές και ο κος Google πήρε για τα καλά τα ηνία και έτσι όλοι εμεις που θα θέλαμε να συμμετέχουμε πολύ νωρίτερα στο blog σου μάθαμε τελικά ότι θα πρέπει να κάνουμε λογαριασμό Google, αλλιώς δε θα είμαστε σε θέση να αφήσουμε σχόλιο σε κανένα blog πια!!!!!!
Ετσι δικαιολογείται και η μέχρι σήμερα αδικαιολόγητη απουσία μας :)))))))
Αλλά από την άλλη έπρεπε να τις περιμένω τις κοσμογονικές αλλαγές από τη στιγμή που πάτησες το πόδι σου στον blogκοσμο!!!!!!!!!!!! Εχεις κάνει και ποτέ τίποτα συμβατικό ???????? Μόνο ταραχές είσαι.....:)))))))
Σε φιλώ πολύ πολύ πολύ γλυκά, τώρα πια θα σε σχολιάζω χωρίς ντροπή και τύψεις και περιμένω με αγωνία το/τα νέο/α βιβλίο/α....χαχαχα μέσα στο αίνιγμα είμαι η άτοιμη!!!!!!!
Κατερίνα
Συγνώμη...παρασύρθηκα από τη χαρά που επιτέλους ΚΑΤΑΦΕΡΑ και σου άφησα ένα απο τα 30 σχόλια που είχα γράψει και σαν ηλίθια δεν αποθήκευα....και δε μίλησα καθόλου για το ΜΕΛΙ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξέρεις, σου το έχω πει ότι κάθε φορά που πάω να σκεφτώ, να μιλήσω, να δωρίσω ή να προτείνω το βιβλίο σου, έχω μια γλυκιά γεύση στο στόμα μου που καμια φορά συνδυάζεται και με σταγόνες λεμονιού (για όλα αυτά που δε θα έρθουν ποτέ πίσω τόσο αθώα και γνήσια, υποθέτω, δεν ξέρω....) και επίσης άρωματα από καλοκαίρι, δροσερά βράδια, γιασεμί και λεμονόδεντρα....γαργαλάν τη μύτη μου....
χμμ.....τελικά ναι! είναι το πιο γλυκόξινο βιβλίο που έχω διαβάσει......!!!!!!!